Fraude in een sportorganisatie

De vice-president (hierna aangeduid als Persoon A) van een internationaal sportorgaan gevestigd in de Europese Unie (Bedrijf A) en president van een nationaal orgaan (Bedrijf B) was genoodzaakt zichzelf te schorsen van zijn functies na schuldig bevonden te zijn aan vier gevallen van corruptie. 

Een krantenonderzoek leidde ertoe dat de beschuldigingen openbaar werden en het daaropvolgende onderzoek en de rechtszaak hebben geleid tot een veelvoud aan negatieve publiciteit voor zowel Bedrijf A als Bedrijf B. Dit was vooral schadelijk voor Bedrijf A, aangezien dit slechts enkele maanden voor de organisatie van een groot toernooi in het land waar Persoon A werd vervolgd, gebeurde. 

Als een melding in eerste instantie intern was onderzocht, hadden de bedrijven de berichtgeving kunnen beheren en hun kans kunnen grijpen om proactief wangedrag aan te pakken, in plaats van reactief te handelen zoals het geval was. 

Dit artikel onderzoekt de achtergrond van de zaak, de uitkomsten van de affaire en wat er had moeten gebeuren om wangedrag te voorkomen. 

Achtergrond 

Persoon A was een gerespecteerd figuur in de sport die onder toezicht stond van Bedrijf A, wat hem hielp leidende rollen te bereiken in zowel dat internationale orgaan als zijn eigen nationale sportorgaan, Bedrijf B. 

Echter, beide rollen werden in twijfel getrokken toen een krantenonderzoek hem beschuldigde van het gebruiken van zijn posities om invloed uit te oefenen en illegaal bezittingen te verwerven. Een van de beschuldigingen tegen Persoon A was dat hij had samengespannen met een vriend (Persoon B) om sponsordeals ter waarde van meer dan €1,5 miljoen te verkrijgen van Persoon B's bedrijf. 

De deal kwam kort nadat Persoon A betalingen had ontvangen van Persoon B's bedrijf voor activiteiten gerelateerd aan optredens die Persoon A deed op conferenties. Er werd ook gesuggereerd dat Persoon A de beroepscommissie van Bedrijf B onder druk had gezet om mild te zijn bij het oordelen tegen Persoon B in een disciplinaire actie. 

Na de onthullingen in een krant gaf een lid van de beroepscommissie publiekelijk toe dat de dwang had plaatsgevonden en trad als gevolg daarvan af. 

Wat gebeurde er vervolgens? 

De autoriteiten onderzochten Persoon A en Persoon B naar aanleiding van de onthullingen in de krant. De zaak ging naar de rechter in het thuisland van Persoon A, waar hij schuldig werd bevonden aan vier van de vijf fraude-aanklachten. Hij kreeg een voorwaardelijke gevangenisstraf van twee jaar, samen met een sanctie van €75.000. Persoon A werd ook verbannen van betrokkenheid bij de betreffende sport voor twee jaar. 

Hij schorste zichzelf als vice-president van Bedrijf A en president van Bedrijf B, waarbij hij verklaarde dat hij in beroep zou gaan. Echter, kort daarna nam hij ontslag uit zijn functie bij Bedrijf B. 

Persoon B ontving een voorwaardelijke gevangenisstraf van 18 maanden en een boete van €50.000 voor zijn rol in de gebeurtenissen. 

Hoe had dit voorkomen kunnen worden? 

De EU-klokkenluidersrichtlijn vereist dat bedrijven hun werknemers aanmoedigen om wangedrag in eerste instantie intern te melden. Dit is voor bedrijven te prefereren, omdat zij de kans hebben om het wangedrag te stoppen en herstelmaatregelen te nemen, wat laat zien hoe serieus zij compliance nemen. Als een melding meteen openbaar wordt gemaakt, kan dit het bedrijf in een kwaad daglicht stellen, suggererend dat leiders niet wisten wat er gebeurde of, erger nog, dat ze niets deden om het te stoppen. 

Het is niet bekend hoe het verhaal naar de krant lekte, maar het lijkt erop dat zowel Bedrijf A als Bedrijf B er niet in slaagden de problemen te ontdekken of te onderzoeken. Als er een ingebakken spreekcultuur was geweest, had dit voorkomen kunnen worden. De zaak had vroeg intern kunnen worden opgelost, in plaats van over tijd te lekken naar de pers en het tot een publiek schandaal te maken. 

Een leiderschapsfiguur - Persoon A - mocht doorgaan met het uitoefenen van onevenredige invloed op financiële beslissingen, waardoor persoonlijke vriendschappen en betalingen de juiste inkoopprocedure konden overrulen. 

Met een robuust klokkenluidersmeldingskanaal op zijn plaats, had het bedrijf het voor een individu makkelijker kunnen maken om intern hun zorgen te uiten over de acties van Persoon A. Dit zou beide bedrijven in staat hebben gesteld om snel te onderzoeken en actie te ondernemen, en de nasleep te beperken. 

In werkelijkheid werd het wangedrag toegestaan om door te gaan, en uiteindelijk trof de publieke nasleep beide lichamen negatief. 

Hoe IntegrityLog helpt